ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΜΕ

ΠΙτερ Χιγκς, Ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου

Είναι μάλλον η πρώτη, ίσως και η τελευταία, φορά που ένα Βραβείο Νομπέλ στη Φυσική έκανε χαρούμενους τόσο πολλούς ανθρώπους. Σαν να το είχαν πάρει δηλαδή και αυτοί μαζί με τον Francois Englert, 80 ετών σήμερα, και τον Peter Higgs, ήδη στα 84 του. Ο λόγος για τους 7.000 περίπου ανθρώπους που εργάζονται στο CERN, το κοινό κέντρο επιστημονικής έρευνας για όλη την Ευρώπη. Βραβείο Νομπέλ στη Φυσική δεν δίδεται σε καμία θεωρία αν δεν επιβεβαιωθεί πειραματικά. Ακόμη και ο Αϊνστάιν τιμήθηκε με το βραβείο αυτό για το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, που επιβεβαιώθηκε από τα πειράματα, και όχι για τις Θεωρίες της Σχετικότητας.

 Οι ψίθυροι που έφθασαν από τα παρασκήνια μάλιστα λένε ότι έγινε καβγάς μέσα στην επιτροπή απονομής διότι κάποιοι ήθελαν να είναι μέσα στους βραβευμένους και ο επικεφαλής του CERN αλλά το Νομπέλ δίδεται μόνο σε πρόσωπα, όχι συλλογικά σε οργανισμούς ή πανεπιστήμια ή εργαστήρια. Ευτυχώς είχε προηγηθεί η τελετή της 4ης Ιουλίου του 2012 όπου επίσημα επιβεβαιώθηκε ότι πρέπει πλέον να πιστέψουμε ότι υπάρχει ένα τέτοιο σωματίδιο, όπως περίπου το περιέγραψαν στο χαρτί και ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον ο Englert και λίγο αργότερα ο Higgs.

Imagining 10 Dimensions - the Movie

Ας φανταστούμε την 10η διάσταση.

Ανάρτηση από το YOUTUBE 19/10/2013.

Dr. Michio Kaku Visions of the Future - The Quantum Revolution Document...

Ανάρτηση από το YOUTUBE 17/10/2013.
Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
O ΔΟΚΤΟΡΑΣ MICHIO KAKU ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...

Η ευρωπαϊκή «εποχή του μετάλλου» στην τρισδιάστατη εκτύπωση

 Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία λανσάρει πρόγραμμα για την 3D εκτύπωση στην αεροδιαστημική βιομηχανία

Λονδίνο 

Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ESA λανσάρει ερευνητικό πρόγραμμα για την αξιοποίηση της εκτύπωσης τριών διαστάσεων στην αεροδιαστημική βιομηχανία -εξαρτήματα υψηλών προδιαγραφών για αεροπλάνα και διαστημικά σκάφη θα παράγονται ταχύτερα, θα είναι πιο ανθεκτικά και θα παίρνουν σχήματα που θα ήταν αδύνατον να προσφέρουν τα σημερινά καλούπια.

Σπούτνικ, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος που έθεσε ο άνθρωπος σε τροχιά γύρω από τη Γη το 1957. Το όνομά του θα πάρει τώρα η ρωσική «μηχανή αναζήτησης» στο Διαδίκτυο.

Η ρωσική απάντηση στην Google θα ονομάζεται «Σπούτνικ»

 Η ελεγχόμενη από το ρωσικό κράτος εταιρεία τηλεπικοινωνιών Rostelecom ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να εγκαινιάσει στις αρχές του 2014 μια νέα «μηχανή» διαδικτυακής αναζήτησης με την ονομασία «Σπούτνικ» και θα ανταγωνίζεται την Google αλλά και την ρωσική Yandex.
Η νέα «μηχανή αναζήτησης» θα πάρει το όνομά της από τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο που έθεσε ο άνθρωπος σε τροχιά γύρω από τη Γη: Η ΕΣΣΔ είχε θέσει σε τροχιά τον Σπούτνικ τον Οκτώβριο του 1957, σε μια από τις πρώτες ιστορικές νίκες της στην κούρσα του Διαστήματος.
Τώρα φαίνεται πως για το Κρεμλίνο το επόμενο που πρέπει να «κατακτηθεί» είναι το Διαδίκτυο.

Making Graphene - Naked Engineering

Φτιάχνοντας γραφένιο.
Ανάρτηση από το youtube 16/10/2013.

Dark Matter ; the Undetectable Mass (FULL VIDEO)

Ανάρτηση από το YOUTUBE 16/10/2013.
Σκοτεινή Ύλη, η μη ανιχνεύσιμη μάζα.

Earth 100 Million Years From Now

Η Γη 100.000.000 έτη από τώρα.

Ανάρτηση από το YOUTUBE 16/10/2013.

The Largest Black Holes in the Universe

ΟΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΕΣ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Ανάρτηση από το YOUTUBE 16/10/2013.

Σπάνιος άνθρακας «το ισχυρότερο υλικό του κόσμου»

Πρόκειται για το καρβύνιο, το οποίο είναι πιο ανθεκτικό και από διαμάντι ή γραφένιο

 

  

 

To καρβύνιο, δείχνουν οι υπολογισμοί, είναι δύο φορές πιο ανθεκτικό από το γραφένιο (Πηγή: Vasilii Artyukhov/Rice University)

 

 Ουάσινγκτον 

Το «καρβύνιο», μια ακριβοθώρητη μορφή του άνθρακα που έχει παρατηρηθεί μόνο στο εργαστήριο, είναι ακόμα πιο ανθεκτικό από το διαμάντι ή το θαυματουργό γραφένιο, δείχνουν οι τελευταίοι θεωρητικοί υπολογισμοί.

Το καρβύνιο, ή γραμμικός ακετυλενικός άνθρακας, είναι μακριές αλυσίδες από άτομα άνθρακα που συνδέονται εναλλάξ με διπλούς και τριπλούς δεσμούς.

Δεδομένου ότι κάθε τέτοια αλυσίδα έχει πάχος ενός μόλις ατόμου, το καρβύνιο είναι ουσιαστικά ένα μονοδιάστατο υλικό -σε αντίθεση με το γραφένιο, το οποίο αποτελείται από δισδιάστατα φύλλα με πάχος ενός ατόμου.

Οι πρώτες αναφορές για την ύπαρξη του καρβυνίου ήρθαν τη δεκαετία του 1960, μέχρι σήμερα όμως κανένας ισχυρισμός για τη δημιουργία του στο εργαστήριο δεν έχει επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας. Η περίεργη μορφή του άνθρακα, όμως, έχει ανιχνευτεί στο Διάστημα.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο ACS Nano, μια επιθεώρηση της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, η αντοχή του καρβυνίου στον εφελκυσμό, δηλαδή η αντοχή του στο τέντωμα, είναι διπλάσια του γραφενίου και ξεπερνά «κάθε άλλο γνωστό υλικό».

Επιπλέον, το γραφένιο έχει εξαιρετικά μεγάλη ακαμψία εφελκυσμού, καθώς είναι δύο φορές πιο άκαμπτο από το γραφένιο και τους νανοσωλήνες άνθρακα και τρεις φορές πιο άκαμπτο από το διαμάντι όταν κανείς επιχειρεί να το τεντώσει.

«Εξωγήινες» επιδόσεις

Οι επιδόσεις αυτές είναι ακραίες -προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι για να σπάσει ένα φύλλο γραφενίου θα έπρεπε να ακουμπήσει πάνω του ένας ελέφαντας που ισορροπεί πάνω σε ένα μολύβι.

Την τελευταία μελέτη υπογράφουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ράις, οι οποίοι εκτιμούν ότι το καρβύνιο μπορεί να μετατραπεί σε μαγνητικό υπεραγωγό -αρκεί να περιστρέψει κανείς το ένα άκρο του μορίου κατά 90 μοίρες.

Ακόμα, η ερευνητική ομάδα υπολογίζει ότι το καρβύνιο είναι σταθερό σε θερμοκρασία δωματίου και δεν σχηματίζει χημικούς δεσμούς με τα διπλανά άτομα καρβυνίου -αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες τα μόρια καρβενίου είναι ασταθή και εκρήγνυνται όταν έρθουν σε επαφή μεταξύ τους.

Σε κάθε περίπτωση, οι νέες θεωρητικές εκτιμήσεις θα είναι δύσκολο να επιβεβαιωθούν, αφού κανείς δεν μπορεί να παράξει καρβύνιο σε επαρκείς ποσότητες για να είναι δυνατή η μελέτη του.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με συγχρηματοδότηση της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, ενώ οι υπολογισμοί πραγματοποιήθηκαν στον υπερυπολογιστή DaVinCI του Πανεπιστημίου Ράις.

 

Αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ 16/10/2013.

ΠΟΛΥΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Πολυλειτουργικά τα υλικά του μέλλοντος

Με μνήμη σχήματος και αυτοϊάσιμα, δοκιμάζονται ήδη σε ερευνητικά εργαστήρια πανεπιστημίων αλλά και βιομηχανιών.

Tης Ασπασιας Δασκαλοπουλου

 

Οδηγείς σε έναν ορεινό χωματόδρομο, μια μεγάλη πέτρα χτυπάει το κάτω μέρος του αυτοκινήτου και παραμορφώνει τον άξονα. Σταματάς, περιμένεις μισή ώρα και συνεχίζεις την ορεινή σου περιπλάνηση.
Ενα τέτοιο σενάριο, στο οποίο ο άξονας του αυτοκινήτου χρειάζεται λίγα λεπτά για να... επιστρέψει μόνος του στο αρχικό του σχήμα και να επιδιορθώσει τυχόν ρωγμές, δεν είναι μέρος ταινίας επιστημονικής φαντασίας, αλλά εικόνα από το κοντινό μας μέλλον. Οπως επιβεβαιώνουν πολλοί επιστήμονες, υλικά με «μνήμη» σχήματος και αυτοϊάσιμα υλικά δοκιμάζονται ήδη σε ερευνητικά εργαστήρια πανεπιστημίων αλλά και βιομηχανιών και σε λίγα χρόνια θα είναι «εδώ» για να μας αλλάξουν τη ζωή.