ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΙΤΑΡΙΟΥ

ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΙΤΑΡΙΟΥ

Ο εντοπισμός των μανιταριών απαιτεί μια βασική κατανόηση της μακροσκοπικής δομής τους. Οι περισσότεροι είναι Basidiomycetes και gilled. Τα σπόρια τους, που ονομάζονται basidiospores, παράγονται στα βράγχια και πέφτουν σε μια λεπτή βροχή σκόνης από κάτω από τα καπάκια ως αποτέλεσμα. Σε μικροσκοπικό επίπεδο, τα βασιδιόσπορα εκτοξεύονται από βασίδες και στη συνέχεια πέφτουν μεταξύ των βράχων στον νεκρό αέριο χώρο. Ως αποτέλεσμα, για τα περισσότερα μανιτάρια, εάν το πώμα αποκοπεί και τοποθετηθεί κατά την διάρκεια της νύκτας, σχηματίζεται μια σκόνη που αντανακλά το σχήμα των βράχων (ή πόρους ή σπονδυλικές στήλες κ.λπ. σποροειδή). Το χρώμα της εκτύπωσης σε σκόνη, που ονομάζεται εκτύπωση σπορίων, χρησιμοποιείται για την ταξινόμηση των μανιταριών και μπορεί να βοηθήσει στην ταυτοποίησή τους. Τα χρώματα εκτύπωσης Spore περιλαμβάνουν το λευκό (πιο κοινό), καφέ, μαύρο, μωβ-καφέ, ροζ, κίτρινο και κρεμώδες, αλλά σχεδόν ποτέ δεν είναι μπλε, πράσινο ή κόκκινο. 

ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (ΥΦΕΣ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ - HYPHAE OF ROOT FUNGI)

ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (ΥΦΕΣ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ - HYPHAE OF  ROOT FUNGI)

HYPHAE OF ROOT FUNGI

HYPHAE OF ROOT FUNGI  

Περνώντας μέσα από ένα πευκοδάσος στην Ελβετία, μπορεί να εντοπίσετε κάποια μικρά κοκκινωπά μανιτάρια στο γένος Russula που διασκορπίζονται εδώ και εκεί κάτω από τα πανύψηλα δέντρα. Αυτά τα μικρά μανιτάρια είναι απλώς το υπερυψωμένο τμήμα ενός τεράστιου δικτύου νηματίων που βρίσκεται κάτω από το δάπεδο. Καθώς μεγαλώνουν, αυτά τα μυκητιακά νημάτια απορροφούν θρεπτικά συστατικά, μερικά από τα οποία μεταφέρονται στις ρίζες των δέντρων. Με τη σειρά τους, τα δέντρα παρέχουν στους μύκητες τα σάκχαρα που παράγονται στη φωτοσύνθεση. Μια μελέτη 2016 διαπίστωσε ότι αυτά τα μυκητιακά νήματα μπορούν ακόμη και να μεταφέρουν σάκχαρα μεταξύ των δέντρων διαφορετικών ειδών. Έτσι, τα σάκχαρα που παράγονται από ένα δέντρο θα μπορούσαν πραγματικά να θρέψουν τα κύτταρα των κοντινών δέντρων - προσθέτοντας ένα νέο επίπεδο πολυπλοκότητας στην κατανόηση της ζωής μας σε ένα δάσος. Το κρυμμένο δίκτυο των νημάτων Russula είναι ένα σύμβολο του παραμελημένου μεγαλοπρεπούς του βασιλείου: οι Μύκητες.

HYPHAE OF ROOT FUNGI

HYPHAE OF ROOT FUNGI

A mycorrhiza (from Greek μύκης mýkēs, "fungus", and ῥίζα rhiza, "root"; pl. mycorrhizae, mycorrhiza or mycorrhizas^[1]) is a symbiotic association between a fungus and a plant.^[2] The term mycorrhiza refers to the role of the fungus in the plant's rhizosphere, its root system. Mycorrhizae play important roles in plant nutrition, soil biology and soil chemistry.

In a mycorrhizal association, the fungus colonizes the host plant's root tissues, either intracellularly as in arbuscular mycorrhizal fungi (AMF or AM), or extracellularly as in ectomycorrhizal fungi. The association is sometimes mutualistic. In particular species or in particular circumstances mycorrhizae may have a parasitic association with host plants.

HYPHAE OF ROOT FUNGI – ΥΦΕΣ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ

HYPHAE OF ROOT FUNGI – ΥΦΕΣ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ

Μια μυκορριζία (από την ελληνική μύκης mýkēs, "μύκητας" και ίζηα ρίζα, "ρίζα", pl mycorrhizae, mycorrhiza ή mycorrhizas [1]) είναι μια συμβιωτική συσχέτιση μεταξύ ενός μύκητα και ενός φυτού. Ο όρος μυκοριζία αναφέρεται στον ρόλο του μύκητα στη ριζόσφαιρα του φυτού, στο ριζικό του σύστημα. Οι μυκοριζίες παίζουν σημαντικούς ρόλους στη διατροφή των φυτών, στη βιολογία του εδάφους και στη χημεία του εδάφους.

Σε μια μυκορριζική συσχέτιση, ο μύκητας αποικίζει τους ιστούς των ριζών του ξενιστή, είτε ενδοκυτταρικά όπως στους μυκητοειδείς μυκοριζικούς μύκητες (ΑΜΡ ή ΑΜ), είτε εξωκυτταρικά όπως στους εκτομοκορριζικούς μύκητες. Η ένωση είναι μερικές φορές αμοιβαία. Σε συγκεκριμένα είδη ή σε ιδιαίτερες περιστάσεις, οι μυκοριζίες μπορεί να έχουν παρασιτική συσχέτιση με φυτά ξενιστές.

ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (ΔΙΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΑΛΓΕΣ ΜΕ ΠΥΡΙΤΙΚΟ ΤΟΙΧΩΜΑ, ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ)

ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (ΔΙΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΑΛΓΕΣ ΜΕ ΠΥΡΙΤΙΚΟ ΤΟΙΧΩΜΑ, ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ)

DIATOMS - GREEN ALGAE

DIATOMS AND GREEN ALGAE

 Diatoms (diá-tom-os 'cut in half', from diá, 'through' or 'apart'; and the root of tém-n-ō, 'I cut'.) [10] are a major group of algae,[11] specifically microalgae, found in the oceans, waterways and soils of the world. Living diatoms number in the trillions: they generate about 20 percent of the oxygen produced on the planet each year,[12] take in over 6.7 billion metric tons of silicon each year from the waters in which they live,[13] and contribute nearly half of the organic material found in the oceans. The shells of dead diatoms can reach as much as a half mile deep on the ocean floor, and the entire Amazon basin is fertilized annually by 27 million tons of diatom shell dust transported by east-to-west (easterly) transatlantic winds from the bed of a dried up lake[14] once covering much of the African Sahara.[15] Diatoms are unicellular: they occur either as solitary cells or in colonies, which can take the shape of ribbons, fans, zigzags, or stars. Individual cells range in size from 2 to 200 micrometers.[16] In the presence of adequate nutrients and sunlight, an assemblage of living diatoms doubles approximately every 24 hours by asexual multiple fission; the maximum life span of individual cells is about six days.[17] Diatoms have two distinct shapes: a few (centric diatoms) are radially symmetric, while most (pennate diatoms) are broadly bilaterally symmetric.

Water-based batteries enable a green energy future

28 May 2019 Joshua Lewis 

Potassium power: A potassium-ion cell with a water-based electrolyte shows potential for green energy storage. Credit: Joshua R. Lewis

A cheap, safe, and effective potassium-ion battery system with promising characteristics has been described in a Nature Energy article by Yaxiang Lu, Yong-Sheng Hu and co-workers in Beijing, bringing the renewable energy grids of the future closer to the realization.

Green energy storage

One of the obstacles to total green energy reliance is that many sources of carbon-neutral energy, such as solar and wind power, are unpredictable and intermittent. A possible solution is to build energy storage facilities that can charge up while excess energy is being generated, then discharge when demand overtakes supply.

Quantum teleportation, FLASH radiotherapy and the end of electricity from coal

08 Aug 2019 Anna Demming

Researchers have been raising the bar for quantum teleportation as Susan Curtis explains in this week’s podcast. While standard quantum teleportation has been limited to particles with just two states, the latest results set the technique on a trajectory for teleporting more complicated systems.

Also in the news this week, Margaret Harris reveals the conclusions of a study on the possible impact of visa restrictions for start-ups, who hope to attract the most suitable candidates for a highly specialized work force.

ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (VORTICELLA - Βορτικέλλη - βλεφαριδοφόρο πρωτόζωο του λίγο μολυσμένου νερού)

ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (VORTICELLA - Βορτικέλλη - βλεφαριδοφόρο πρωτόζωο του λίγο μολυσμένου νερού)

. Overview of Vorticella

In this review, we introduce Vorticella as a model biological micromachine for microscale engineering systems. Vorticella has two motile organelles: the oral cilia of the zooid and the contractile spasmoneme in the stalk. The oral cilia beat periodically, generating a water flow that translates food particles toward the animal at speeds in the order of 0.1–1 mm/s. The ciliary flow of Vorticella has been characterized by experimental measurement and theoretical modeling, and tested for flow control and mixing in microfluidic systems. The spasmoneme contracts in a few milliseconds, coiling the stalk and moving the zooid at 15–90 mm/s. Because the spasmoneme generates tension in the order of 10–100 nN, powered by calcium ion binding, it serves as a model system for biomimetic actuators in microscale engineering systems. The spasmonemal contraction of Vorticella has been characterized by experimental measurement of its dynamics and energetics, and both live and extracted Vorticellae have been tested for moving microscale objects. We describe past work to elucidate the contraction mechanism of the spasmoneme, recognizing that past and continuing efforts will increase the possibilities of using the spasmoneme as a microscale actuator as well as leading towards bioinspired actuators mimicking the spasmoneme.

Keywords: Vorticella, oral cilia, feeding current, contractile stalk, spasmoneme, Ca²⁺-powered contraction, bioinspired engineering

1.1. Overview of Vorticella

Among various microorganisms, protozoa have been widely studied as model systems for biology, physics, engineering and biomimetics. They form a diverse group of unicellular eukaryotic organisms including ciliates, flagellates and amoeboids. Among such protists, Vorticella has drawn the attention of scientists since Anthony van Leeuwenhoek first described its unique motility in his letter dated 9 October 1676. In a recent study, Vorticella was discovered in a fossil that is more than 200 million year old, bolstering the fossil record of soft-bodied organisms [3]. While we primarily describe biomechanical and biomimetic aspects of Vorticella, uncovered since the 1950s, it is worth noting that Vorticella has played a long and ongoing role in many fields of biological, physical and engineering study.